Het heeft een groot deel van de nacht geregend en de temperatuur komt op dit moment niet boven de 20 graden Celsius uit.
Ik ontbijt op mijn gemak, terwijl ik de Libelle lees. Vervolgens geniet ik van mijn koffie en lees ik op de Kobo verder in mijn boek.
Rond 11:00 uur stap ik in de auto voor een bezoek aan de Amerikaanse begraafplaats Margraten. Het is ongeveer een half uur rijden vanaf de camping.
Als ik de auto parkeer begint het weer te regenen. Ik neem voor de zekerheid mijn Knirps mee.
Als ik de trappen bij de entree oploop, voel ik de emotie door mijn lijf gieren en dat is zowel verwonderlijk als mooi…
Achter de muur bevinden zich de ontelbare rijen met kruizen. Een tastbare herinnering aan die duizenden jongens -want dat was je met 19 of 20 in de jaren 40 zeker nog- die hun leven gaven voor een land waar ze vaak nog nooit van gehoord hadden.
Ik loop de hele begraafplaats over en stop af en toe bij een kruis om te lezen wie er ligt, van welk legeronderdeel hij deel uitmaakte, uit welke staat hij kwam en hoe ontzettend jong ze allemaal waren 😥.
ik loop als het ware om de begraafplaats heen en vervolgens loop ik langzaam richting de uitgang. Hier bevindt zich een muur met de namen van gesneuvelden, die geen eigen graf hebben…
Binnen lees ik de verhalen van soldaten van alle rangen en standen, die met hun heldhaftige optreden en het ultieme offer, namelijk hun leven geven voor hun kameraden, postuum zijn onderscheiden. Ik teken het gastenboek en loop baar de auto; het was bijzonder indrukwekkend.
De volgende stop is de Amerikaanse begraafplaats Henri-Chapelle, die in België ligt.
Op deze begraafplaats ben ik niet eerder geweest, maar ook hier serene rust en diepe bewondering.
Ik loop ook hier de hele begraafplaats over en bekijk af en toe de opschriften op de kruizen en Davidsterren.
Het is ondertussen 13:00 uur en ik begin trek te krijgen. Ik zoek op het navigatiesysteem naar restaurants in de buurt en vervolgens zoek ik deze op internet op en zo vind ik een restaurant dat me wel wat lijkt.
Als ik op weg ben, valt mij rechts van de weg bij restaurant Auberge de la Bel een volle parking op en ik besluit spontaan om hier te gaan eten.
Binnen kan ik kiezen tussen de brasserie en het restaurant en ik kies uiteindelijk voor het restaurant 😋.
Ik bestel een glas droge rosé en kies voor het Menu découverte.
Ik begin met een Assiette de mises en bouche, oftewel Gazpacho en garnalencocktail.
Vervolgens krijg ik Tartare aux 2 saumons, Granny Smith, crème aigrelettes, een Tartaartje van zalm, gevolgd door een Sorbet van rode vruchten.
Het hoofdgerecht is Magret de canard, sauce aux cerises fraiches, légumes croquants et de pommes de terre, Eendenborst met saus van kersen, krokante groentes en aardappelen.
Het toetje tenslotte is Gratin des fraises à la menthe, Gegratineerde aardbeien met munt.
Het smaakt allemaal meer dan uitstekend. Als ik wil afrekenen, blijkt de pinautomaat het niet meer te doen en ik heb slechts € 20,- bij me en het dorp heeft ook geen pinautomaat… De oplossing is echter heel simpel, want ik maak het geld met de betaalapp op mijn telefoon direct over op de rekening van het restaurant…
Ik rijd op mijn gemak terug naar de camping, waar ik op de iPad de Tour-etappe van vandaag bekijk terwijl ik ondertussen mijn boek lees.
Het was al met een al bijzonder enerverende dag.
Mijn avondeten bestaat uit toastjes met Franse kaas en een koel glas rosé.
Ik kijk nog wat series en ga uiteindelijk om 0:30 uur slapen.
Ik heb vandaag 65 kilometer gereden.
Indrukwekkend, met een culinaire afsluiter, mooi!
LikeLike
Ik herinner mij de 1e keer dat ik in Margraten op de begraafplaats stond. Ook bij mij kwamen spontaan de tranen over mijn wangen rollen. Zo indrukwekkend om de begraafplaats te zien.
LikeLike